Gąsiorowski Andrzej z Miroszewic († 1686) h. Ślepowron, kasztelan bydgoski, pochodził z Mazowsza, z ziemi ciechanowskiej; był on najstarszym synem Macieja Aleksandra i Marianny z Rudnik Łyskowskiej h. Doliwa. W r. 1645 studiował w Krakowie. Potem jakiś czas był sekretarzem i dworzaninem królewskim. W r. 1654 występował jako starosta nieszczewicki i podwojewodzi brzeskokujawski; potem był miecznikiem brzeskokujawskim i rotmistrzem królewskim. W dobie »potopu« rotmistrzował chorągwi rajtarskiej cudzoziemskiego zaciągu, 100 koni, którą to chorągiew własnym sumptem zaciągnął; bronił z nią fortec pruskich i w czasie tych walk był ranny; przydzielony był do dywizji Stef. Czarnieckiego. Za to, że nie stawał ze swym województwem, miał duże nieprzyjemności: komisja lubelska odsądziła go od zasług, których nigdy już w pełni nie otrzymał. Niewinność G-go wykazywali jego towarzysze broni na sejmie 1659 r. Z niewiadomych powodów w r. 1662 odebrano G-mu starostwo nieszczewickie. Wtedy, na interwencję swych braci-posłów, otrzymał skarbnikostwo inowrocławskie. W czasie wyprawy króla na Moskwę G. był chorążym inowrocławskim; w r. 1665 dostał starostwo radziejowskie, które w r. 1681 odstąpił jedynemu synowi Maciejowi. G. posłował wielokrotnie na sejmy: 1662, 1666, 1670, dwukrotnie w r. 1672, potem w ll. 1673 i 1676. Był też »umyślnym posłem« swego sejmiku radziejowskiego do króla w r. 1671. Często marszałkował na sejmiku radziejowskim: w ll. 1658, 1659, 1660. Rotmistrzował nie tylko w wojsku królewskim, ale i braciom na popisach, np. w r. 1669 powiatowi radziejowskiemu i kruszwickiemu. Żywo interesował się polityką, zwłaszcza za czasów króla Michała. Należał wtedy do stronnictwa królewskiego, szlacheckiego. Na sejmie 1670 r. grał rolę jednego z przewódców »narodu szlacheckiego«; oskarżał wówczas kasztelana Gnińskiego i innych malkontentów o zbrodnicze stosunki z Francją i plany detronizacji króla Michała. Stawał też w obronie króla i wolności szlacheckich na sejmie zimowym 1672 r. popadając w konflikt ze zrywaczem sejmowym Kazimierzem Grudzińskim, wojewodzicem rawskim. Na sejmie wiosennym 1672 r. był zdecydowanym zwolennikiem zwołania pospolitego ruszenia i zawarcia gen. konfederacji przy królu. 3 VI podpisał konfederację wielkopolską. Mącąc przez dłuższy czas obrady ostatecznie zerwał ten sejm w interesie króla, wraz z Ubyszem, chorążym gostyńskim.
Pod Gołębiem i Lublinem G. należał do gorliwych konfederatów; został w kole wybrany komisarzem z Wielkopolski do otwarcia skarbu kor. celem zastawienia klejnotu wartości 200.000 zł na potrzeby Rzpltej oraz rezydentem z koła konfederackiego przy królu, do czasu zwołania zjazdu warszawskiego. W r. 1673 za te prace otrzymał ze skarbu 800 zł. Był też deputatem swego województwa brzeskokujawskiego na kontynuację konfederacji w Warszawie. Na tej radzie warszawskiej obrano go komisarzem do rady wojennej przy królu i ponownie naznaczono go do komisji dla otwarcia skarbu kor. Od r. 1669 sejmik radziejowski do końca życia G-go domagał się nagrody za »znaczne i krwawe zasługi, odwagi, straty i koszty« swego starosty oraz wypłaty zasług wojskowych w wojnie szwedzkiej zarobionych. Dopiero w r. 1673 otrzymał częściowe »ukontentowanie« w kwocie 3.500 zł.
W r. 1678 G. został kasztelanem bydgoskim jako pierwszy senator w rodzie, stąd jego linia rodowa zwała się kasztelańską. G. cieszył się dużą popularnością u szlachty. Wybierany był też często do różnych funkcji; oprócz obowiązków poselskich i marszałkowskich był: deputatem w r. 1660 do wysłuchania rachunków żupników, w r. 1662 komisarzem do lwowskiej komisji skarbowej, za którą to pracę otrzymał 2.000 zł gratyfikacji; w r. 1667 uczestniczył w komisji do załatwienia sporu miasteczka Kowal z tamtejszym proboszczem o pewne nieruchomości, w r. 1668 sędzią kapturowym z województwa brzeskokujawskiego. Na sejmie 1670 r. deputowano G-go do trybunału radomskiego. Potem sprawował wspomniane wyżej funkcje konfederackie. Jesienią 1673 r. G. był deputatem z woj. brzeskokujawskiego do sądów komisarskich dla zapłaty wojsku żołdu oraz na komisję trybunału lwowskiego. W r. 1676 deputatem do załatwienia pretensji kasztelana słońskiego, Mikołaja Tolibowskiego, od m. Torunia. G. był żonaty z Marianną z Wielkiego Chrząstowa, Wierzbowską h. Jastrzębiec, kasztelanką inowłodzką; z małżeństwa tego pozostał jedyny syn, Maciej, kasztelan inowrocławski i starosta radziejowski. G. zmarł w początkach (przed 14 III) 1686 r.
Niesiecki IV 78; Boniecki VI 4; Uruski IV 119–20; Żychlinski XII 32, XXVII tabl., XXX 34, 45, 49, 50, 62–3; Elektorowie 53; Vol. Leg. IV 222, 833; V 32, 37, 48, 102, 107, 280, 297, 336; Pawiński A., Dzieje ziemi kujawskiej II, III, IV; Kluczycki Fr., Lauda ziemi dobrzyńskiej, Acta Hist. X 27; tenże, Pisma do wieku i spraw Sobieskiego Acta Hist. II2; Hubert L., Pamiętniki hist., W. 1861, I 187–8, 190, 194; Szujski J., Dzieje Polski, Dzieła ser. II, t. IV 25, 39–40; Korzon T., Dola i niedola Sobieskiego, Kr. 1898, III 92, 142, 144, 285, 362; Przyboś A., Konfederacja gołąbska, Tarnopol 1936; rkps Kras. 227; Teka Ulanowskiego 755 Kom. Hist. PAU.
Adam Przyboś